یادمان فکه کجاست ؟

 فکه مکان شهادت شهید آوینی، روایتی است ازشهادتش روایتگر جنگ و مظلومیتی که باید در فکه جاودانه می شد تا روایت شهدای فکه را بار دیگر به گونه ای دیگر تعریف کنند.

رهبرمعظم انقلاب اسلامی در مورد شهید آوینی فرمودند «به یادشهید عزیز، سید شهیدان اهل قلم، سید مرتضی آوینی که یادش غالبا با من است»

شهید آوینی مستندهایی از جنگ را به عنوان روایت فتح تهیه کرده و خود دیباچه ای از عشق و عرفان ادبیات نگاشته است و جملات و نوشته های زیبایی پیرامون شهادت، بسیج و کربلا دارد. شهید آوینی بیان می کند:«ای شقایق های آتش گرفته دل خونین که داغ شهادت شما را بر خود دارد، آیا آن روز خواهد رسید که بلبلی دیگر در وصف ما سرود شهادت بسراید.»

در بیانی دیگر پیرامون بسیجی و عشق به کربلا می گوید: «بسیجی عاشق کربلاست و کربلا را تو مپندار که شهری است در میان شهرها و نامی است در میان نامها نه، کربلا حرم حق است و هیچکس را جز یاران راهی به سوی حقیقت نیست».

جنگ رازها و رمزهای بسیار دارد ناگفته ها و نشنیده های فراوان دارد. رازها و رمزهایی که شاید برخی هنوز هم با این که سالها از جنگ گذشته نمی خواهند بگویند یا نه یادشان رفته گرد فراموشی خاطرات گرفته اند ولی برخی نقاط، مکانها و زمان هایش آن چنان تاثیر گذار است که هنوز هم مکانی پرشور و هیجان است. هنوز هم خاطرات دوران جنگ را برای رزمندگان دوران دفاع مقدس و مردم ایران تداعی  می کند. فکه را کربلای ایران نام نهاده اند،کربلای که مردان از سرزمین قبیله نور بدون آب، لب تشنه و بی ادعا بدون سازش و تسلیم شدن در برابر دشمن با بانگ تکبیر به شهادت می رسند.

چرا فکه به قتلگاه شهدا معروف است؟ یادمان فکه کجاست ؟

فکه قتلگاه عشاقی است که برای همیشه تاریخ زنده اند. مردم سرزمین قبیله عشق سال جدید خود را با یاد شهدا متبرک ساخته و بار دیگر با شهدا هم عهد و پیمان می شوند. مگر حق می سوزد و آتش می گیرد؟ منطق و حقیقت همیشه باقی و رزمندگان جبهه حق همیشه در حال فزونی هستند. باطل می سوزد؛ آتش می گیرد؛ کم می شود و خاک خاکستر می شود و اثری از آن باقی نمی ماند. شهدای فکه برای همیشه تاریخ ماندگارند.

به گزارش مشرق به نقل از فارس، یکی دو سال بعد از اجرای قطعنامه ۵۹۸، دوستانی از جمله حسین الله‌کرم، سعید قاسمی، احمد کوچکی، جعفر رسولی، قاسم دهقان و محمد جهانبخش که از مسئولان اطلاعات عملیات «والفجر مقدماتی» بودند و دقیقاً منطقه را می‌شناختند، گفتند «پیکر شهدای این عملیات در فکه شمالی جا مانده است که باید آنها را به عقب برگردانیم».

قتلگاه فکه کجاست ؟ یادمان فکه کجاست ؟

به همراه آقای محمودوند، پازوکی، میرطاهری و جعفر ربیعی به منطقه رفتیم؛ موثق‌‌ترین فردی هم که همراه ما بود و می‌دانست پیکر شهدا کجاست، آقای «جعفر ربیعی» فرمانده گردان تخریب لشکر۲۷ بود چون وی بعد از ۵ ـ ۶ روز محاصره در بیابان فکه به اسارت عراقی‌ها درآمد و دقیقاً مقتل شهدای فکه را می‌شناخت.

بنابراین به قتلگاه فکه، همان مکان مشرف به تپه دوقلو رفتیم و از طریق ایشان شهدا را پیدا کردیم؛ شهید محمودوند نیز از جمله افراد مطلعی بود که شب عملیات «والفجر مقدماتی» تخریب‌چی گردان حنظله بود، باید کانال سوم و چهارم را نشان می‌داد چون بچه‌های گردان حنظله و کمیل نیز در این کانال‌ها مانده بودند. آقای محمودوند ذهن خوبی داشت و با راهنمایی‌های او محل شهادت شهدای گردان‌های حنظله و کمیل شناسایی شد.

در نتیجه با راهنمایی‌های جعفر ربیعی و آقای الله‌کرم، قتلگاه ۱۲۰ شهید معلوم شد و با راهنمایی‌ شهید قاسم دهقان که در عملیات «والفجر یک» حضور داشت، محل شهادت شهدای این عملیات در فکه شمالی شناسایی شد.

این اتفاقات به قدری جالب بود که وقتی شهید آوینی از این موضوع مطلع شد، تیمش را به منطقه آورد و بعد از مرحله اول شناسایی، گفت «اینجا، جای کار زیاد دارد و حتماً چند برنامه برای اینجا می‌سازم»؛ در همین جریان وقتی شهید آوینی برای دومین بار با سعید قاسمی، شهید قاسم دهقان و آقای شفیعی به منطقه آمد در چندقدمی قتلگاه شهدای فکه به شهادت رسید.

نقطه‌ای که ۱۲۰ شهید «والفجر مقدماتی» را پیدا کردیم، یک گودی بزرگی بود که وقتی در این عملیات در محاصره دشمن قرار گرفتیم، مجروحان را به این نقطه امن می‌آوردند و امدادگران آنها را مداوا می‌کردند؛ پیکر شهدا را نیز به این نقطه منتقل می‌کردند تا در صورت شکسته شدن خط، آنها را به عقب ببرند؛ رزمندگانی هم که می‌خواستند در تیررس دشمن قرار نگیرند، در این نقطه بودند؛ در واقع گودال قتلگاه جان‌پناه رزمندگان بود.

به این ترتیب شهدای «والفجر مقدماتی» از سال ۶۱ تا ۷۱ در میان رمل‌های فکه ماندند، و در عملیات‌های تفحص منطقه، پیکرهای مطهر شهدایش یک به یک به شهرهایشان باز می‌گردند.

موقعیت یادمان فکه